Schaapjes tellen

We hebben schapen op het land! Het begon met 8 stuks die door Jesse – de veearts van de overkant – op ons land uitgeladen werden, met de eervolle opdracht om alles op te eten wat maar boven de grond uitstak. Dat lieten ze zich geen tweede keer zeggen. Ze renden gretig met monden vol Chicorij over het veld. Nu, drie weken later, is het gras van kuithoogte tot voethoogte gereduceerd.
Het is een gezellig gezicht dat gescharrel. En schaapjes tellen doe je niet ’s avonds maar ’s ochtends heb ik ontdekt.

Jan’s nieuwe project is (behalve de verbouw van het huis van Harmke aan de kade) het kattenluik. Het is al veel besproken maar het begint nu toch wel serieuze vormen aan te nemen. Tja natuurlijk is het geen gewoon kattenluik. Ten eerste moest er een gat in de houten buitenwand (eitje…) en vervolgens de opening door een binnenmuur van ca 40 cm dik. Daarvoor is een houten tunnel gemaakt die door de muur heen steekt. Aan de kamerkant zit een heuse voorgang, met een deur die je op ingenieuze wijze ’s avonds dicht kan doen. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze een deurmat hebben waar ze hun poten kunnen vegen. Die voorgang wordt onderdeel van een kamerhoge boekenkast, zodat je het luik niet ziet.
Om de poezen erdoorheen te krijgen viel natuurlijk nog niet mee. Jan lag zo ongeveer tien keer per dag op zijn buik voor het luik om ze naar binnen of naar buiten te praten, maar het is uiteindelijk gelukt! Hoera!

Het zijn weer de donkere dagen voor kerst met af en toe prachtige rode luchten en zwermen vogels. Toch zal ik blij zijn als de dagen weer gaan lengen.

Als mosterd na de maaltijd nog enkele foto’s van het oogstfeest die ik helemaal had vergeten te plaatsen.