snoeien doet groeien

Landschapsbeheer organiseerde een snoeicursus voor hoogstam fruitbomen. Daar moest ik natuurlijk wel aan mee doen met onze nieuwbakken boomgaard! 2 theorieavonden en een praktijkdag en dan zou je het moeten kunnen… Met een man of 18 uit verschillende dorpen in de omgeving, in het buurthuis van Itens, begonnen we met de basiskennis over hoe een boom groeit en bloeit. Die avond kwam ik opgetogen thuis in de wetenschap dat ik ineens een perenboom van een appelboom kon onderscheiden, zelfs als er geen vrucht te zien was. Bovendien had ik tegelijkertijd een aardig mondje fries meegekregen, want er werd geen woord Hollands gesproken. De tweede avond zoemden we in op ‘groeisnoei’ en ‘bloeisnoei’. We kregen per groepje een appel- of perentak waar we op konden oefenen. Dat viel niet mee. We moesten draadjes op de takken knopen op de plek waarvan we dachten dat hij gesnoeid zou moeten worden. Het bleek behoorlijk ingewikkeld te zijn. Niemand slaagde voor deze operatie.

De zaterdag daarop was de praktijkdag. Een boer uit de omgeving had zijn boomgaard ter beschikking gesteld. Ca 15 bomen die achterstallig onderhoud hadden en allemaal een meter of 6-7 hoog waren. Er was een aanhangwagen vol gereedschap aangerukt, en gewapend met boomzagen, snoeischaren, tuinhandschoenen, ladders en trappen werden we de boomgaard ingestuurd. In groepjes van 5 namen we de bomen onderhanden. Eerst discussieren over welke takken eruit moesten en waarom, en dan de ladder op. Het was snoeikoud en na 3 uur werden we verwarmd in de schuur met een heerlijke ouderwetse kop groentesoep met veel ballen. Na de lunch had iedereen al wel een beetje de slag te pakken en toen we vertrokken zag het er toch al heel wat beter uit. Daarna naar een plantsoen in Rien waar boompjes van 1 jaar stonden, dus het contrast kon niet groter zijn. We gingen naar huis in de overtuiging dat we nu wisten hoe het in elkaar zat.

Vol enthousiasme wilde ik nog even voor het donker mijn eigen bomen te lijf, maar na enkele takken sloeg toch de vertwijfeling toe… En ik bleek niet de enige. Die zelfde avond werd er een ‘snoeiwhatsappgroep’ aangemaakt zodat we elkaar wellicht konden helpen…

Hoe zullen mijn bomen er komend jaar bijstaan…oftewel ‘hoe sille myn beammen der kommend jier bystean’…