Na de drukte van amsterdam is het goed toeven hier. Na hectische dagen om alles af te krijgen ben ik toch met computer onder de arm vertrokken naar Rien. Nu, zittend op het terras, omringd door koeien en schapengeluiden, duikende visdiefjes, scharrelende eenden en poezen, kijk ik alweer terug op twee weken platteland. De eerste week was Marcus’ uit Engeland overgekomen om samen met Jan alle deursponningen te maken. Dat was geen eenvoudige klus. Natuurlijk worden alle deuren, 9 in totaal, van een Brinkman kwaliteit, dus groot en niet te tillen. Ik kijk niet uit naar het afhangen. Erin, eruit en nog eens erin en eruit, net zolang tot het perfect is, ik weet het nog goed van de woonboot.
Alle muren zijn zolangzamerhand voorbereid op de stukadoor. Al het gipsplaat zit erin.
De catfence is mislukt. Onze poezen (misschien wel poezen in het algemeen) laten zich niet trainen. Nu hebben we ze maar gewoon losgelaten, na een paar weken, ten overstaan van een waarschijnlijk gniffelend dorp, met ze aan een lijntje door de tuin te hebben gelopen. Nu loopt Bonje als een hondje met ons mee op onze ochtendwandeling. De eerste muis is trots binnengebracht, Babette kwam met halsbrekende toeren op het dak terecht, Bonje werd door een buurpoes in het water geduwd en Babette sprong een kikker na en kwam bedekt met kroos het water uit. Met z’n tweeen midden in het weiland belaagd door eksters, Kortom, never a dull moment, maar ze vinden het een feest.
Over feest gesproken: de palingrokerij was weer gezellig. Er werden uit volle borst Friese liederen gezongen, begeleid door de accordion, de wijn vloeide en de palingen waren heerlijk.
Natuurlijk zijn er ook weer de nodige gezellige lunches en diners tussendoor. Wim, Niko, Nienke, Martijn, Guus, Henk en Liesbeth, Tjitske, Hans, en wonderbaarlijk altijd mooi weer!
Even een uitje tussen het harde werken door. Naar het uiterste einde van Nederland waar Kees Elfrink stond met de ‘worstkar’
Ja zeker!! Wanneer kom jij nou lunchen :-)) xm
Als Annie M.G.Schmidt nog zou leven, zou ze zeker het boek “babette” schrijven..
Wat een feest toch rond Rien!