Inhaalmanoevre

Na het middenzomerblog van de vorige keer, nu een beginwinterbericht. De zomer eindigde met de kunstroute, het paradepaadje. Het werd weer een gedenkwaardig weekend. Stralend weer en allemaal leuke mensen over de vloer. In het weiland stonden 7 witte wieven in de lucht, vanuit de wijde omtrek te zien.
De voorbereidingen voor de volgende kunstroute is alweer begonnen.

Het huis begint intussen al iets gezelliger te worden. Er staat nu een houtkachel en er zijn via Marktplaats wat meubels naar binnen gedragen.
De logeerkamer (nog steeds onze tijdelijke slaapkamer) is nu helemaal klaar. Er staat een echte Brinkmankast en -bedhoofdeinde. (het Brinkmanlabel staat voor buitengewoon degelijke kwaliteit, en niet in je eentje in elkaar te zetten).

Ook de steiger is klaar. Omdat het maar niet op Jans prioriteitenlijstje terecht wilde komen, heb ik het ietwat geforceerd door Rein het onderstel te laten maken toen we een weekje in Frankrijk waren. De boodschap was duidelijk en een maand later maakten we zelf de planken erop.

Intussen heeft Basta zijn intrede gedaan. En je zou niet denken dat het kon, maar af en toe is het huis te klein…

De laatste boom is geplant. Op Thanksgiving lag er een heuse Es voor de deur, met afzender Henk en Martijn uit de States.

Nu wordt er dan toch eindelijk echt aan de trap begonnen en daarmee met de slaapkamer beneden. Staalbedrijven hebben er hun hersens op gekraakt, want de treden moeten schijnbaar zwevend uit de boekenkast steken. Een leuke uitdaging.
Volgens mij heb ik de komende maanden geen kind meer aan Jan.

Witte wieven

De dames

Kan het mooier?

Rijke oogst

Kunst?

Bezig met de slaapkamerkast

Verborgen kleerkasten

Bedhoofdeinde

Steigerpalen bedekt met zinken kapjes 🙂

Inspectie van Jan Boonstra

Een echt ameublement

De kachelpijp die recht overal doorheen steekt

Met de houtkachel in het midden

Onze nieuwe wervelwind

Basta in ruste

De es

j