’t Is weer voorbij die mooie zomer…

De eerste herfststorm heeft zich aangediend. De sloten en vaarten worden al weer leeggehaald en de bermen geschoren. Hier en daar staan houten kistjes met de laatste zakken fruit aan de weg. En onze normale routines beginnen weer. Na twee maanden samen in Friesland zal het wel weer even wennen zijn.

Het was zoals gewoonlijk een werkzame zomer. Jan had ernstig behoefte om iets grofstoffelijks doen na het gepuzzel met de slaapkamerkastenwand en heeft zich op de gang gestort. De keuken moest dus toch nog maar even wachten. Stoere kasten met prachtige (zware) opgeklampte deuren. Een zee van ruimte erbij. Ik hoop dat we genoeg spullen hebben om ze te vullen. Anders kunnen we ze altijd verhuren. Het punt is met zo’n groot huis dat je nooit maar één exemplaar ergens van kan maken. Eén kast is geen kast, dat moeten er gelijk 8 of meer worden. In een van die kasten staat nu de wasmachine, het eerste huishoudelijke apparaat wat het huis binnengedragen is. We hebben samen feestelijk ons eerste wasje buiten opgehangen tussen de appelbomen.

Intussen zat ik meer in mijn kamer boven dan in het atelier, maar toch zijn er een paar beelden bijgekomen en dikke stenen binnengedragen. Als grappig uitstapje heb ik zelfs kleiles gegeven aan twee dames uit het dorp.

Begin september deden we mee met de kunstroute. Louwrens Ellen was voor de derde keer van de partij en Berend Peter Hogen Esch was gastkunstenaar uit Veen. Die zorgde weer voor nieuw publiek uit andere delen van het land. Albert zette weer indrukwekkende vliegers in de lucht en Ultsje, de dichter, droeg ‘afhaalpoezie’ voor in zijn kiosk. Het was  wonderbaarlijk mooi weer. Logee’s, mee-eters, kokers, kunstenaars, allemaal met een goed humeur, het was weer een waar genoegen.

Poezen in de onkruidzak

De eerste was!

120 kilo travertin

kleiles…

De dagelijks wandeling met de katten